در منطقه ی دشت عباس مستقر بودند.بعد از نماز،سر سفره ی ناهار نشستند.غذا آب گوشت بود ، ولی سید سجاد بلند شد و رفت سراغ نان های خشکی که گذاشته بودند برای دور ریختن .
شروع کرد به خوردن . گفتند : چرا اینا را می خوری ؟ نان که هست . گفت : اون کسانی که با عشق اینا رو می فرستن جبهه ، شما می گذاریدشان برای دور ریختن ؟!
فردای قیامت ، پاسخ زحمت های اونارو چه کسی می ده ؟!
امیر المومنین علی علیه السلام :
دور اندیش کسی است که از
اسراف و تبذیر دوری کند .
آیا ما باید اینقدر اسراف کنیم ؟؟؟
نظرات شما عزیزان:
برچسبها: